نقاط دسترسی دارای یک فرستنده و گیرنده رادیویی هستند که دستگاه های بی‌سیم را قادر می سازند سیگنال ها را متصل و ارسال کنند. آنها شبکه‌ای تحت عنوان SSID (شناسه مجموعه سرویس) را پخش (Broadcast) می‌کنند که دستگاه های بی سیم می توانند آن را شناسایی کرده و به آن متصل شوند. نقاط دسترسی برای گسترش برد شبکه‌های سیمی استفاده می‌شوند تا دستگاه های بی سیم از راه دور به یکدیگر متصل شوند.

نقاط دسترسی بسته به نیاز شبکه می توانند به روش های مختلفی پیکربندی شوند. می توان آنها را برای ارائه شبکه‌های بی سیم باز یا ایمن پیکربندی کرد و هم‌چنین برای پشتیبانی از استانداردهای بی‌سیم مختلف مانند 802.11a، 802.11b، 802.11g و 802.11n به‌کار گرفت.

علاوه بر این، از نقاط دسترسی می‌توان برای ارائه خدمات دیگری مانند کنترل های دسترسی مهمان، سرویس کیفیت خدمات (QoS) و خدمات مبتنی بر مکان استفاده کرد. قابلیت دسترسی مهمان به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد بدون نیاز به رمز عبور به شبکه بی‌سیم متصل شوند. از سوی دیگر، کنترل‌های QoS به مدیران شبکه اجازه می‌دهند ترافیک شبکه را در اولویت قرار دهند.

هم‌چنین سرویس‌های مبتنی بر مکان از سیگنال بی سیم ارائه شده توسط نقاط دسترسی برای تعیین مکان دستگاه های بی‌سیم استفاده می کنند که می تواند برای ردیابی دارایی ها یا ارائه خدمات مبتنی بر مکان به کاربران مفید باشد.