یکی از مزایای اصلی استفاده از سوئیچ شبکه، فراهم‌سازی امکان ارتباط موثر میان دستگاه‌ها است. بر خلاف «هاب» که داده‌ها را به همه دستگاه‌های موجود در شبکه منتقل می‌کند، سوئیچ تنها داده‌ها را به دستگاهی که به آن نیاز دارد، ارسال می‌کند. این امر باعث کاهش تراکم و بهبود کلی عملکرد شبکه می‌شود. سوئیچ از طریق ارسال داده به دستگاهی که به آن نیاز دارد، از دسترسی غیرمجاز به داده‌های شبکه جلوگیری می‌کند.

سوئیچ‌های شبکه در تنظیمات مختلفی از شبکه‌های خانگی کوچک تا شبکه‌های بزرگ سازمانی استفاده می‌شوند. در یک شبکه خانگی، یک سوئیچ ممکن است برای اتصال چندین دستگاه نظیر رایانه، چاپگر و کنسول‌های بازی به‌کار گرفته شود. در یک شبکه سازمانی نیز، این وسیله مهم برای اتصال سرورها، ایستگاه‌های کاری و سایر دستگاه‌های مربوط به شبکه استفاده می‌شود.

روش کار سوئیچ شبکه

سوئیچ شبکه با اتصال چندین دستگاه در یک شبکه و ارسال بسته‌های داده بین آنها کار می‌کند. هنگامی‌که یک دستگاه داده‌ها را به دستگاهی دیگر در شبکه ارسال می‌کند، داده‌ها به بسته‌های کوچک‌تر تقسیم شده و در سراسر شبکه پخش می‌شوند. هر بسته حاوی یک آدرس MAC منبع (آدرس دستگاهی که داده را ارسال می‌کند) و یک آدرس MAC مقصد (آدرس دستگاه دریافت‌کننده داده‌ها) است.

هنگامی‌که سوئیچ یک بسته داده را دریافت می‌کند، آدرس MAC مقصد را بررسی کرده و بسته را به پورت مناسب ارسال می‌کند. اگر دستگاه مقصد به سوئیچ متصل نباشد، سوئیچ بسته را ارسال نمی‌کند. این بدین معناست که یک سوئیچ فقط داده‌ها را به دستگاه مورد نیاز ارسال می‌کند.

انواع سوئیچ شبکه

سوئیچ غیر مدیریتی:

این دسته ابتدایی‌ترین نوع سوئیچ‌ها هستند و اغلب در شبکه‌های خانگی کوچک استفاده می‌شوند. راه‌اندازی آنها آسان است و نیاز به پیکربندی خاصی ندارند. بنابراین یک راه‌حل ساده و اقتصادی برای اتصال چندین دستگاه هستند.

سوئیچ‌ مدیریتی:

این نوع ویژگی‌های پیشرفته‌ای نظیر QoS، VLAN (سرویس کیفیت خدمات) و SNMP (پروتکل مدیریت شبکه ساده) را ارائه می‌دهد. آنها معمولا در شبکه‌های بزرگ‌تر استفاده می‌شوند که در آن مدیران شبکه باید کنترل بیش‌تری بر ترافیک و امنیت شبکه داشته باشند.

سوئیچ‌ های لایه 2:

این نمونه از سوئیچ در لایه پیوند داده مدل OIS کار می‌کند و برای اتصال دستگاه‌ها در همان شبکه استفاده می‌شوند. آنها معمولا در شبکه‌های کوچک تا متوسط استفاده می‌شوند.

سوئیچ‌ های لایه 3:

این نوع نیز در لایه شبکه مدل OSI کار می‌کند، اما با این تفاوت که برای اتصال دستگاه‌ها در شبکه‌های مختلف کاربرد دارد. سوئیچ‌های لایه سوم معمولا در شبکه‌های بزرگ‌تر که در آن مسیریابی بین شبکه‌ها مورد نیاز است، استفاده می‌شوند.

سوئیچ‌ های POE:

این عبارت مخفف کلمه “Power Over Ethernet” است و برق دستگاه‌هایی نظیر تلفن‌های IP و نقاط دسترسی بی‌سیم را از طریق کابل اترنت تامین می‌کنند. با استفاده از این نوع سوئیچ، دیگر نیازی به کابل‌های برق جداگانه نخواهد بود. آنها معمولا در VoIP و شبکه‌های بی‌سیم کاربرد دارند.